Yıldız Olmak Kolay mı?

Bundan tam on bes yil önce, Ibis'in Rüyasi hakkinda yazdigim bir elestiri yazisinda, tiyatro dünyasini anlatan ne kadar az fiktif eserimiz oldugundan yakinmistim. Sami Pasazâde Sezai'nin 'Pandomima' hikâyesinden Sait Faik'in Kumpanya'sina, Resat Nuri'nun Son Siginak'indan Haldun Taner'in Sersem Kocanin Kurnaz Karisi'na, hatta Pinar Kür'ün Küçük Oyuncu'suna kadar geçen bir asirlik yelpazede handiyse bir elin parmaklari kadar eseri bir çirpida siralamakta zorlandigimi hâlâ hatirliyorum. Sanatin dolambaçli koridorlarini, sanatçinin yaratma, olusturma ve yorumlama çilesini problem edinmis fiktif eserlerimizin azligindan yakinmakta hakliyim; çünkü, bu kisirlik, sanati ve sanatçiyi sanatin ifade kapsamina alamadigimizin isareti gibi...