Yankısının Peşinde

Agzindan çikan ses, titresim olarak kendisine; mana olarak sevdigine aitti. Sesini, baskasinin hançeresinden çikmisçasina duyuyordu agzini her açista. Herkesten farkli bir durum... Kulaklari, sanki sesinin gittigi yere ondan önce uzaniyor ve bütün titresimleri emiyordu. Oysa hiç kimse, sesi çiktigi yerden almazdi. Ses, kulaga girmez, kulak sesi mahrecinden alirdi. Gözümüz uzaga uzanmiyor ve uzak, yer degistirmiyordu. Onu hep, ta oralarda uzak olarak buluyorduk. Peki, öyleyse o, sesi, mahrecinden nasil olup da aliyor, alabiliyordu. Sesi, varligina; varligi senine bitisikti demek.Demek, sesimi, kendi sesin kil, diye dua ettiginden beri; kendi sesinin yankisina tutulmustu. Öyle olmaliydi. Nedense yakalamak istiyordu onu.