Sevgi Soysal Yaşasaydı Aşık Olurdum

Sana söyleyemediklerimi karincalara söyliyecegim -senden benden yalniz bozkira! Susuyoruz bak hep. Söyliyemediklerimizi susuyor, bilmediklerimizi konusuyoruz. Senden benden yalniz bozkir, oysa yaratik dolu, yasam dolu -ya karincalar? Hep oturup cigara içiyoruz, konyak içiyoruz yetersiz, asil yetersiz biziz, yalnizligimiz en yetersiz -ya bozkir? Ben kadinin biriysem sevilmeliyim, sen bilmezsin güzel miyim, en büyük güzelligim senin bilmezligin, duymazligin -ya en bos damlalar gözlerimizde? Bak, tozluyuz biz, çok tozluyuz -ya bozkir, bozkir yolundan kamyonlar geçerken kalkan toz? Bak, hayal kurarim, en zevksiz acikli seylere gözyasi dökerim de kendimi bilmem. Biz bilmeyiz birbirimizi; böylesine mutlu degil miyiz bazi? Bu evrende her seyi silecek birileri, yasamlari çoktan. Bu önemli degil, biz çoktan tükenmisiz. Birakip birakip irak kentlere bile gidemeyiz, bu ugrasi ister. Bak, bizi agaçlandirmak güçtür -ya bozkir?(Arka Kapak)