Şerbet ve Hoşaf

Serbet gibi havalarin, serbet gibi insanlarla, serbetten nafakalar çikarilan günlerin, güzel su içilir yemegin yaninda diye, hos-ab denilen hosaflarin, o unutulmaz tadlarin bir araya geldigi bir çalisma bu...Hepsi, insan israfi icd etmeden evvel bulundu. Meyvelerin, otlarin son hallerine, kadar, sükür kazaninda kaynatilip sofraya getirilmesiyle olusturuldu. Bütün serbetler ve hikayeler aslinda suya yazilmis methiyeler.Suyu kaç sekilde içebilecegimizi anlatiyorlar. Meyveye eklenen su degil, suya eklelen meyveler onlar. Her serbet ve her hosaf, insan emeginin nimete dokunup, Barekallah demesi.Elif Ayla kitabinda, babaanne mutfaklarindan bugüne kadar gelen, yok olmalarina izin verilmeyen serbet ve hosaflari anlatiyor. Hosaflar hikayelere dökülüyor, serbetler anilarla birlesiyor. Kitap bir tarifler bütünü olmaktan çok, bir yasam biçimini tarif ediyor. Sefkat, serbetten akiyor. Hosaftan geriye çekirdekler degil, anilar kaliyor.