Şafaktan Çok Önce

Istanbul'dan Siirt'e oradan da Eruh'a uzanan bir hikaye... Bir askerlik güncesi tarzinda edebiyattan felsefeye, toplum elestirisinden siyasete bir yolculuk; ama hepsinden önce bir yüksek farkindalik hali... Dostoyevski, Wittgenstein, Ece Ayhan, Kafka, Theodor Adorno, Nietzsche gibi sayisiz yol arkadasiyla çikilan yolculukta, zamana düsülen notlar ve mesakkatli bir askerlik deneyiminden arda kalan anilarla; yazarin dünyasini kesif Safaktan Çok Önce."Safaktan Çok Önce" nasil bir kitap? "Eger kalabalik bir yerde oturuyorsaniz, ona yer açin. Gelip araniza otursun. Gözlerini kaçiriyor. Biraz dalgin sanki. Öyle mi? Ve çabuk unutuyor. Fark ettiniz. Ama uzun bir yoldan geliyor olmasina bagislanamaz bir yorgunluk da var sanki üzerinde. Omuzlari, görünmez ve agir bir yükün altinda. Peki. Bir yer açin yine de. Omuzlariyla, biraz sismis göbegiyle ve göbeginden yere düsmekte olan gözleriyle, pejmürde kiligiyla gelip otursun. Araniza gelip otursun. Garsona takiliyor gözleri. Ve bos bir yer ariyor. Içeri girdiginden beri yer bakiniyor aslinda kendine. Ama en çok da bos bir koltuga tek basina oturmaktan korkuyor. O yüzden biraz yer açin aranizda. Buraya, insanlarin arasina her gelisinde, bos bir yer verilecek ve oraya, bombos kanepeye oturtulacak diye tedirgin oluyor. O yüzden bir yer açin aranizda. Sizden sigara isteyecek. Çay ve sohbet isteyecek. Ama tastamam bir densizlik de sayilmaz bu. Çünkü bütün bunlar olacak diye de ayrica korkuyor. Onun insanlara yük olma konusundaki özel namusu bu. Her aksam buraya, tarihin sizmasina her nasilsa izin verdigi bu müstemilâtin duvarlarinin çatlaklarindan sizan ney sesine kulagini dayamak için. Belki de bunun gerçekten de 16. Yüzyil'dan kalma bir ney sesi olmasindan korkarak ve bu ses onu, basini serin mermerlere dayayip hülyalara dalmaktan alikoyacak diye tedirgin olarak."