Papatya Kokan Kadın

Son nefesime kadar kokunu hissetmek çivisi çıkmıs¸ bu dünyayı papatya bahçeleriyle doldurur.

S¸imdi seni izliyorum öylece, seninleyim, uçsuz bucaksız bir papatya bahçesindeyim.

Sen yoksun ama, kokun...

Kokun hep tenimde, tenin son nefesime kadar benimle.

Son nefesimden sonra bile hissetmek kokunu, kokun ruhumda, kokun benlig?imde, kokun?saklı durur en derinimde.

Çorak ruhum uçsuz bucaksız bir papatya bahçesi s¸imdi seninle.

Ve sen papatya kokan kadın, kokun her hücreme is¸lemis¸ken böyle, bil ki seni aramak en büyük alıs¸kanlıg?ım, en büyük sevdam.