Orbitor Cilt 2

Nobel Edebiyat Ödülü listelerinde adi son yillarda sik sik anilan Mircea CARTARESCU, Romanya edebiyatinin önemli yazarlarindan. Göz Kamastirici Orbitor'uyla yazi sanatina, kurmacaya adeta yeni bir tanim getiriyor. Mircea, Orbitor'un bu ikinci cildinde, çocuklugundan hafizasinda kalanlari özenle törpüleyip parlatarak açiga çikarmaya, hikâye içinde hikâye anlatmaya devam ediyor: Çocukluk, rüya, korku, heyecan, mutluluk, aci, anne-baba, cinsellik, asansörler, Bükres, ögrencilik, sokaklar, yaramazlik, ask, geçim derdi, dürbün, mimari, savas... Geçmis ve simdi arasindaki gerilimler mutlak manada çözülmüyor, baska biçimler aliyor. Hayatin gerçeklikleri birbirleriyle çatisip bozuluyorlar ama bu sancili süreçten yeni bir "düs-gerçeklik" doguyor. Mircea açisindan "dogum" esasli bir muamma, tipki ölüm gibi: "Bir annenin, karninda kivrilmis ceninin güzel kokulu kayisi etini günden güne büyüttügü bilinçdisi kararlilik ile her gün sayfa üstüne sayfa ekledigim kâgit destesini ilk kez birine gösteriyordum. Acaba daha ne kadar büyüyecekti?" Orbitor duymaktan-görmekten-animsamaktan kaçinilan korkulu düslerin kapisini aralayan; essiz bir vaizin kendi imgelemi üzerinden insani ve evreni yeni bastan kurma çabasi ayni zamanda: "kâgidi kurtaracagini, masanin üzerinde "bütün daglar indirilip bütün vadiler yükseltilene kadar" avucu ile düzlestirecegini ve böylece dünyanin tekrardan okunur hale gelecegini ümit ediyordu." Orbitor, kelebek uçusuna kaldigi yerden devam ederken, o kelebegin kanadinda gizlenmis evrenin sifrelerini çözmeye çalisan essiz bir yolculuga çikariyor okurunu...(Tanitim Bülteninden)