Öğle Saatleri

Korka korka iniyordu merdivenleri... Kimselerin kendisini görmemesi için dua ederek bir yandan da. Az sonra Salim beyin yaninda olacakti. Bunu düsünmek güzel, çok güzel bir seydi elbette, ama simdilik su iki dakikayi kimselere görünmeden atlatmak zorundaydi. Her zamankinden daha çok kismisti omuzlarini; omuzlarinin arasina gizlemeye çalistigi boynunun uzunlugu bile belli olmuyordu. Görünmekten korkuyordu ya, bir gölge gibiydi aslinda; zayif, solgun, gösterissiz... Istese bile kimselerin gözüne çarpmazdi: Etekliginin grisi, kazaginin mavisi en solgunundan, en görünmezinden seçilmisti. Yüzünün aslinda güzel oldugunu bilen Salim beyle annesiydi tek. Onlarin bu güzelligi fark ettiklerini de Nuriye bilmezdi. (Tanitim Bülteninden)