Notre Dame'ın Kamburu

Liseyi bitirdikten sonra kendini tümüyle edebiyata adadi.1824 yilinda Fransiz cosumcularinin (romantikler) yayin organi olan La Muse Française dergisini kurdu. Cenacle adini tasiyan cosumcu sanatçilar çevresinin üyesi ve onun odak noktasi oldu. 1830-1843 arasinda en verimli dönemlerinden birini yasadi. Romanlari, tiyatro yapitlari ve siirleriyle basaridan basariya kostu. 1831'de Notre Dame de Paris (Paris'in Notredame Kilisesi) adli büyük romanini yayimladi. 1841 yilinda Fransiz Akademisi'ne üye seçildi. Çok sevdigi kizi Leopoldine'nin 1843'de bogularak öldürülmesi üzerine, 1852'ye dek yeni yapit vermedi. 1848 Fransa Devrimi'nden sonra parlamento üyeligine seçildi. 3. Napoleon'un hükümet darbesini engellemeye çalisti, basaramayinca 1851 yilinda Belçika'ya kaçmak zorunda kaldi. Atesli bir demokrasi ve cumhuriyet yanlisi olarak imparatorluk rejimini elestiren yapitlar yazdi. 1855-1870 arasini küçük bir Ingiliz adasi olan Guernsey'de geçirdi. O dönem yazarliginin en üretken yillari olmustur. 1862 yilinda basyapiti olan Les Misarebles (Sefiller) adli romanini yayimladi. Bunu 1866'da Les Travailleurs de la Mer (Deniz Isçileri) ve ayni yil L'Homme qui Rit (Gülen Adam) gibi önemli romanlari izledi. Fransa'da Cumhuriyet yeniden kurulunca Paris'e döndü. Ulusal Meclise seçildi. Artik Fransa'nin en gözde kisilerinden biriydi. Paris Komünü'nün ezilmesinden sonra komüncülerin bagislanmasi için çok ugrastiysa da sonuç alamadi. Giderek siyasal ve toplumsal yasamdan elini etegini çekti. 1885 yilinda ölüm döseginde iken; "Tanri'ya inaniyorum, ahirete inaniyorum; fakat hiçbir kilise papazini basimda istemiyorum. Beni seven bütün dünya insanlarinin gönülden dualarini bekliyorum. Bu benim için kâfidir." Diyerek hayata gözlerini yumdu.(Tanitim Bülteninden)