Mor Delilik

“Oysa bilinmeliydi onurlu bir “hosça kal” demenin paha biçilmezligi.”Günbatimi sehri boyarken kizila, farkli sehirlerdeki baska kokular bazen tek ortak noktalariydi.Ayni anda nefes almaktan baska gidilecek yol kalmadiginda geriye dönüp ayaklarini yerden kaldirdilar, ezdikleri ilahi kudreti yeniden ayaga kaldirip kudretlendirme vaktiydi belki de.Belki de degildi.Düsecegini bildigi halde yükseklikleri hep sevdi. Kimileri korkardi düsmekten ve yüksekten.Bilemezlerdi ki düsecekleri nokta aslinda uçmayi ögrenecekleri hayatlarinin nadide anlarindandi.Çingeneler raks edip dünyayi boslamaya devam ettiler, metroyu kaçiranlar kostu ve korkulu gözlerle patronlarina yalan söylediler.Yalan kötüydü, bir kere söylendiginde, eger becerebiliyorsan gerçekten tüm hayatinin yalan olmasi olasiydi.Bir sabah uyandigimda sehir mora boyanmis olsaydi bunu O'nun yaptigini bilirdim ve mutlu uyanabilirdim, hiç olmadi.Her hikaye mutlu sonla mi bitti?