Kadın Bedenini Soyarsa

Meltem Arikan'in bu üçüncü romanini okumak, daha önce Ve… Veya… Belki…'yi ve Evet… Ama... Sanki…'yi okumus olanlar için, taze bir damardan usul usul akan özgün bir yazarlik macerasinin izini sürmek anlamini tasiyacak. Bir iç bütünlügü olan bu maceraya üçüncü kitapta katilanlar ise, artik sesini bulmus ve olanca cesaretiyle kadinin dünyasina -ama bir o kadar da erkegin o dünyayi algilayisina- yüksek vatli bir projektörden yansittigi isikla yaman bir sorgulamaya girismis degisik bir yazarla karsilasacaklar.Bu yeni isik, kuytuda kalmis noktalari aydinlatip çok tanidik çizgileri gölgeleyerek olusturdugu farkli resimle, okurun gözünü degil zihnini kamastirmak istercesine direniyor. Meltem Arikan'in, insan bilimlerinin kurcalama alanlarina, edebiyatin araçlarini kullanarak sokulmak istedigini; o kadarla da kalmayip gelistirmis oldugu bir kurami, yasamin laboratuvari yerine kurmacanin laboratuvarinda sinadigini, okura da sinattigini söylemek yanlis olmayacak.Kadin cinselligini, alisilmis kalip ve perspektiflerin disinda romanlastiran yazar, teorik ve düsünsel bir içerigi, bir edebiyat metni olarak sunmanin tuzaklarindan haberli. Kurgusuyla, yasarlik kazandirdigi karakterleriyle edebiyattin gereklerini gözetiyor; bir yandan da "tezi"ni, dengeleri bozmadan edebiyatina tasitiyor. Meltem Arikan'in romanlarina, biçem açisindan degil ama içerik açisindan -daha dogrusu içerigi yazinsallastirma açisindan- deneysel romanlar olarak bakilabilir. Bu deneylere katilmak ve üzerlerinde tartismak, merakli ve sorgulayici bir okur için pek çok bakimdan ilginç olacaktir diye düsünüyorum.