Günce

"Her sey bir otoportre. Her sey bir günce."Elinizde tuttugunuz kitap bir günce. Kalemi eline alan kisinin korkularina, sevinçlerine, hüzünlerine yapilan bir yolculuk. Siradan bir insanin siradan yasami… Belki de sira disi birinin zaman zaman peri masalina, zaman zaman kâbusa dönüsen yasamindan kesitler sunan ani parçaciklari. Sahte mücev-herlerin isiltisina kapilan bir kadinin öyküsü bu. Komadaki kocasinin günbegün çürümesini izleyen, sanat, yasam ve ölüm üçgeninde sikisip kalmis bir kadinin. Kimilerine göre basit bir garson, kimilerine göre ise her an bir basyapit ya-ratabilecek büyük bir ressam. Anakarayla baglantisi her an yok olabilecekmis gibi gözüken Waytansea Adasi'nin gizemli öyküsü bu ayni zamanda.Her sey baska birinin yasamini sürdürmeye zorlanarak bireyselligini yitiren Misty Marie Kleinman'in güncesinde sakli. Bir tek kisi tarafindan yazilmis bir günce bu. Ancak gerek anlatici gerek anlatilan hikâye açisindan pek çok katman söz konusu.Chuck Palahniuk, insanin ezeli ölümsüzlük arayisina tüyler ürperten bir bakis atarken, sanatin denetlenemeyen gücüne de saygi durusunda bulunuyor. Misty'nin güncesini tuvale yansitirken hiçbir detayi göz ardi etmiyor. Bizler, kimi zaman acimasizca vurulan firça darbelerini izlerken, geçmis, simdi ve gelecek iç içe geçiyor. Ben ve öteki arasindaki ayrim gittikçe siliklesiyor. Gerçek ve hayal arasindaki karmasik iliski zihnimizi bulandiriyor. Ve kisisel komalarimizdan çikip kolektif bir komaya giriyoruz hep beraber. Kimin kimi kandirdigi belli olmayan bir oyun oynaniyor. Kimin kurban oldugu belli degil. Insan kendi yazgisini elinde tutabilir mi? Yoksa zalim felegin elinde oyuncak midir? Yalan mi daha gerçek, gerçek mi en büyük yalan, belli degil. Zira Waytansea Adasi dört tarafi gerçeklerle kapli bir yalan…