Günbatımının Çağrısı

Nobel ödüllü Necip Mahfuz' un 'manevi oglum' dedigi Gamal Gitani,, çagdas Misir edebiyatinin en önemli adlarindan biri. Bütün dünyadaki okurlari, onu, öncelikle 'zaman' kavramiyla oynadigi, belirsiz zamanlarin öykülerini bir araya getirdigi yapitlariyla taniyorlar. Yazar, Günbatiminin Çagrisi' ni da Dogu' nun anlati geleneginin izini sürerk bilinmedik çaglara dair, iç içe geçen masallarla örmüs. Günlerden bir gün, Kahire' de yasayan Ahmed bin Abdullah, bir ses duyar: "Git!" demektedir biri ona. Ahmed bin Abdullah, bu çagriya uyarak günbatimina dogru ilerlemeye baslar. Sesin kaynagi belirsizdir, belki Ahmed' in kendi yazgisidir bu ses, kendi gönlüdür seslenen. Günesi kucaklamaya giden bu yol, onu çöllere, vahalara götürür. Ahmed bin Abdullah, kuslarin dilini, topragin, yildizlarin gizlerini bilen bilgelere, güzel kadinlara rastlar; askla tanisir. Belli bir yasta cinsiyet degistiren insanlarin yasadigi bir ülkede, onu efendi olarak kabul edeler. Ama onun için süreklilik ya da huzur yoktur; nereye gitse günün birinde, ayni karsi konulmaz buyruk onu yerinden eder: "Git!" Yolculugun son duraginda, Cemal bin Abdullah adinda bir kâtip, Ahmed' in basindan geçenleri yazmaya baslar. Gamal Gitani, bu romaninda kurdugu hayal evreninin içinde, günümüz dünyasinin iktidar, yönetme, yönetilme gibi kavramlarini sorguluyor.