Düşüş

Albert Camus çagdas düsün ve yazin dünyasindaki saygin yerini yalnizca oyunlariyla da, yalnizca Sisifos Söyleni ve Baskaldiran Insan'la da alirdi belki. Ama Camus'yü Camus yapan öncelikle anlati yapitlaridir, Yabanci (1942), Veba (1947) ve Düsüs'se (1956) bu yapitlar arasinda üç büyük doruktur. Ancak, kimi yazinseverler bu üç basyapit arasinda daha çok Düsüs'ü yeglerler. Bu kitap, herhangi bir düsünce ya da savi özellikle öne çikarmaya çalismadan, yalin bir anlatim ve özgün bir kurgu içinde, zengin bir düsünce ve duygu yüküyle, çagdas dünyayi ve insanlarini derinlemesine sorgulayip yargilar, çirkinliklerini ve düskünlüklerini sergiler. Ama, ayni zamanda, bu dünyada yasayan, dolayisiyla su ya da bu biçimde, su ya da bu ölçüde onun sorumlulugunu tasiyan bireyler olarak tek tek her birimize bir ayna tutar, eski avukat Jean-Baptiste Clamence'in öyküsü araciligiyla, bize kendini tehlikeye atmadan yasayanlarin, yani hepimizin ve her birimizin benzersiz öyküsünü anlatir. Düsüs'ün yayimlanmasindan bir yil sonra Camus'nün Nobel Ödülünü kazanmasi bir rastlanti olmasa gerek.