Dullar Sokağı

Herkes gibi kendine kendince sebepler bulabileceğin bir hayatın, kim bilir tu¨rlu¨ tu¨rlu¨ hayatların peşinde olacaksın. Belki de su¨ru¨kleneceksin. Bir şeyin yahut birinin varlığı, bir başkasının sebebiyken sen bunlar arasında su¨rekli dolanıp duracaksın. Bazen sebebin bizzat kendisi, bir şeyin kaderini değiştirirken sen de bu değişmelerle kaderini yaşayacaksın. Sen de varacağın menziller için kendine kolayca bahaneler bulacak, korkularınla, endişelerinle yu¨zleşmekten kaçınacaksın. Sen de herkes gibi olacaksın. Bir anlamı olsun yahut olmasın sebepler, senin için de bu¨yu¨k bir ehemmiyet taşıyacak. Bu yu¨zden bu¨tu¨n yu¨klerini omuzlarından atmak bile istemeyeceksin belki. Yalnızca sebeplerle yu¨ru¨yecek, yalnızca onlarla soluk aldığını du¨şu¨neceksin. Neredeyse seni uzaktan fark edebilmenin tek yolu sebepler olacak. Oysa bunlar ortadan kaldırıldığında kendinin de anlamsızlaştığını fark edeceksin. İpin ucunu kaçıracağından korkarak daha fazla sebeplere sarılacaksın. Benim korkum bu.

Garip olan şu ki insan gu¨n geliyor herkesin yu¨ku¨nu¨ omuzlayabileceği bir hayatın ağırlığına sebeplerle sonuçlar arasındaki dengeyle dayanmak zorunda hissediyor kendisini. Böyle su¨ru¨kleniyor ırmakta.