Batı Biliminde Dönüm Noktaları

Ölümsüz ögelerin meydana getirdigi bir biçimler zinciri olarak evren anlayisi, 1840-1940 arasinda, termodinamik, atomik yapi, madde ve enerjinin birbirine esitligi gibi kuramlarla birlikte ortaya çikmistir. Peter Whitfield'e göre bu, insan düsüncesinin belki de en büyük basarisidir. Whitfield, bu genis kapsamli arastirma esnasinda, sözkonusu basarinin ardinda yatan ve düsünce tarihinin en erken dönemlerinden XX. Yüzyilin ortalarina dek uzanan uzun soluklu ve karmasik kesif süreçlerini inceliyor. Insanlarin, arastiran bir zihin ve inançlar dizisi yardimiyla, dogayla sonsuzluk arasina köprüler kurmak için nasil bir mücadele verdigini gösteriyor ve bilim tarihinin de tipki sanat tarihi gibi- basitten karmasiga dogru dogrusal bir ilerleme göstermedigini, evrene iliskin tarihsel kosullarca belirlenen açiklamalardan olustugunu savunuyor. Bildigimiz anlamda bilimsel düsünce ilk ne zaman ortaya çikmis, dogaya ve yasama iliskin diger düsünce formlarina ne zaman üstünlük saglamistir? Bu güç soruya açik bir cevap bulma yolundaki gayret, "Bati Biliminde Dönüm Noktalari" isimli bu eserde büyüleyici bir seyahate dönüsüyor. Bu kitap, genis kapsamli ve önemli konulara deginiyor ama okurundan bilimin herhangi bir alaninda özel bir uzmanlik da talep etmiyor. Her bir çagin büyük düsünürlerinin buluslari, spekülasyonlari ve teorileri açik ve özlü bir dille sunuluyor ve çok sayida resimle destekleniyor.