Başka Ayrılık Ayrı Aşk Bitişik Yazılır

Yavasça ayaga kalkti. Gidiyordu iste. Ardi yapacakti beni. Sildim göz yasimi kalktim ayaga. Her soruyu anlama çeviren gözleriyle sustu. Bana aciyarak bakiyordu. Noktasi çalinmis cümle sonum gibi durdu öylece. “sana birbirinden güzel yalnizliklar biriktirdim.” der gibiydi. Dudaklari kipirdadi, inler gibi, “çok çocuk kaldin aska, kendi gölgesine basmaktan korkan…” diyebildi sadece. Iste gidiyordu. Bir daha hiç dönmeyecekti. Bir daha hiç olmayacakti. Sadece bir “gitme” çikabildi dudaklarimdan. Yüzüme bakti ve “artik sözlerin merheme yara olmaya baslamissa, içimdeki seni sus, içindeki beni duy.” dedi ve sirtindaki ceketimi bankin üzerine birakarak yürümeye basladi. Son sözleri bunlar olmamaliydi! Arkasindan “beni hiç almadigin hayatindan böyle ucuz kovamazsin!” diye bagirdim. Geriye döndü ve “davet edilmedigin yerden kovulmazsin.” dedi. Son sözüydü. Gitti…