Bana Akıl Verme Huzur Ver

Dün gece yelkencimi öldürdüm! Dümenciyi de denize attim! Sonra çildirip cinnetin esiginden atlayarak güvertemde delikler açmaya basladim! Günes derimi kavurururken, denizden önce terimde boguldum. Daha düne kadar; siirlerle cosarak, öykülerle yatisarak, arzulu hayallerle uçarak kurdugum imparatorlugumu mavi sulara gömdüm. Hiçbir oyunun kuralina itaat etmeyecegim artik! Zira kural denen seyin hile oldugunu ögreneli çok oldu. Hayatimi imbiklerle damitayim derken ruhumun buharlasip uçmasina engel olamadim. Imparatorluk sandigim köleligimin zincirlerini kirdigimi rahatlikla söyleyebilirim. Sözcüklerden korkmuyorum artik. Atesin yalazi yüzümü aydinlatirken, dudagimin kenarina ilisen tebessümle, gözlerimdeki keskin isiltiyla yanan gemiyi izliyorum. Simdi ayaklarimin karada olmamasi lazim. Bir merdiven gerekli bana daha yukarilara tirmanmak için.(Tanitim Bülteninden)