Atatürk: Ben de Bir İnsanım

“…Beni en çok üzen nedir bilir misiniz? Halkimizin zihninde köklestirilmis olan her seyi basta bulunandan beklemek aliskanligi… Iste bu zihniyetle herkes büyük bir tevekkül ve rehavet içinde, bütün iyilikleri bir sahistan, yani simdi benden bekliyor; fakat nihayet ben de bir insanim birader, kutsi bir kuvvetim yoktur ki…” Atatürk, 6 Mart 1930, AntalyaCumhuriyet'in 3. yildönümüydü… O, çevresindeki asker çemberini kaldirtip, yaverini de uzaklastirip halkla birlikte, ellerini iki vatandasinin omuzlarina dayamis yürürken duydugu mutlulugu tatmak isteyecekti hep. Halk nasil da kendiliginden onu incitmemek için arada bir bosluk birakmisti o gün. Epey yürümüslerdi öylece.“Artik otomobile binseniz...” demisti birileri.Onlara dönüp demisti ki:“Sen belki ömründe sevmissindir. Fakat hiç sevildin mi? Bundaki zevk hiçbir seyde yok. Hele asigin Türk milleti olursa!...”Pek çok kaynak kitap tarayarak, Atatürk üzerine yazilan anilardan derleyerek bu kitabi kaleme alan Prof.Dr. Çetin Yetkin: “O, yalniz bir insandi da. Nasil olmasin ki! Öyle yükseklerdeydi ki, o yüksekliklere kimse erisemezdi. Ama bu yalnizligi yüreginde bir siziydi da. Sayfalari çevirdikçe onun bu yalnizligi, ulu bir dagin eteklerinden zorlukla seçebildiginiz dorugun gölgesi gibi düsecek üzerinize. Bu yalnizliktan kurtuldugu anlar, ulusu ile birlikte oldugu, yurttaslariyla birlikte kadeh kaldirdigi, evlerine konuk oldugu, onlarla kucaklastigi anlardi” diyor.Atatürk: ‘Ben de Bir Insanim', yasanmis olaylardan yola çikarak, Atatürk'ün çocuk ve hayvan sevgisini, doga tutkusunu, iliskilerini, öfkelerini, bagislayiciligini, hosgörü ve anlayisini, dostlari ve düsmanlari karsisindaki tutumunu, özlemlerini, nezaketini, merhametini anlatiyor.