Aslında

Cemal Cengiz Gürkan şiir evrenimize “Alaca Kuş Ağıtı” adlı kitabıyla girmişti. İlk kitap için oldukça güzel şiirler söylüyordu. “Boynunu büken bir çiçeğin duruşuyla”, “kayıt düşüyordu defterine”.
“Gülü yudumluyordu”. Vicdanın ve derinden derine bir başkaldırının şiiriydi Alaca Kuş Ağıtı.

İkinci kitabında yatağını derinleştirerek geliyor sevgili Gürkan. Daha kısa ve daha yoğun şiirler söylüyor. Suları daha gümrah...
“Gözyaşının yanında haddini bilen okyanustur şiir”, diyor bir dizesinde. Öyledir! İkisi de tuzlu sudur sonuçta; ama biri acıdan damıtılır ve vicdandan süzülür gelir. O nedenle aza çoğa bakılmaz şiirde, öze bakılır.
Cemal Cengiz Gürkan için aranızdan bir yer açın.