Aşık Veysel

Meger o gün bahari karsilama anlamina gelen "Nevruz" söleni yapiliyor mus. Fistani renkli kadinlar, akgömlekli, beli kusakli erkekler, yediden yetmise tüm halk, saz esliginde Semah dönüyordu. Semah'tan sonra, gençlerden biri bir sandalye getirip çimenligin or tasina koydu, geri döndü. Az sonra kolunda fötr sapkali bir adamla tekrar ayni yere geldi. Onu sandalye ye oturttu. Adamin elinde saz vardi. Belli ki çalacakti. Ozanlarin saz çalip söylediklerini duymustum ama onlari me ydanlarda çalarken gör memistim. Ozan sazini eline alip tellere dokununca meydan alkistan çinladi.Çigdem der ki ben alayimYigit basina belayimHepsinden ben alayimBenden ala çiçek var mi?Çigdem çiçek dolu daglarYârim gurbet elde aglarAdnan Binyazar yalin, içten, duyarli diliyle bu topraklarin yetistirdigi usta yazarlardan. Âsik Veysel'in hayatini, ozanlik gelenegini, deyislerinin yorumunu onun dilinden okumak büyük ayricalik olacaktir.(Tanitim Bülteninden)