Anlamın Doğası

Askin varliktan gelen hitap, disa yansiyan dünyasinda degil, fâni insanin içkin-sonsuz dünyasinda o hitapla muhatap oldugu an anlam kazanmaya baslar. Her ne sekilde olursa olsun anlamak, daha derin baglamiyla kavramak, dolayisiyla yasamak, aklin ve kalbin sanci çekmesiyle iliskilidir. Ancak anlayabilenler sancilariyla dogru orantili bir var olma süreci yasayabilirler. Var olmak ise nefis sahibi mevcûdun vecd halinde, vicdâniyla vücut bulma, daha öz ifadeyle insanin hakikatine/kendisine erisme sürecini ifade eder. Bu açidan bakildiginda Kur'ân, epistemolojik bir metin olmanin ötesinde ontolojik bir metindir. Kur'ân, okurundan sahih bilgi ve düsünceye dayali zihinsel bir faaliyet gerçeklestirmesini istemekle birlikte, tek basina böyle bir entelektüel çabayi yeterli görmemekte ve okurundan binefsihi muhatap olmanin geregi olan bir okuma, anlama ve var olma sürecini talep etmektedir. Fatih Ibis'in bu çalismasi, konuya iliskin tarihsel ve kültürel birikimi okura özlü bir sekilde aktarma çabasidir.